Infotheek

Tot begin 2014 werd de norm EN 22553 gebruikt in Europa als referentie voor lassymbolisatie. Deze norm was identiek aan de ISO 2553, die dateerde van 1992 en dus maar liefst 22 jaar standgehouden heeft! Sinds begin 2014 is er een vernieuwde versie uitgebracht die zowel Europees als internationaal erkend is, namelijk EN ISO 2553.

Sinds 1 juli 2014 dienen dragende stalen constructies aan de eisen van de EN 1090-serie te voldoen. De vraag is niet enkel of er een CE-markering aangebracht moet worden om aldus te voldoen aan de eisen van EN 1090-1, maar ook of hetgeen in de werkplaats wordt gefabriceerd, conform de eisen van EN 1090-2 hoort te zijn. De bepalende factoren hierbij zijn enerzijds de eventuele eisen van het lastenboek en anderzijds de mogelijke verwijzing vanuit de berekeningscode: eurocode 3. Indien het antwoord op de tweede vraag volmondig 'ja' is, zal de aanwezigheid van een verantwoordelijke lascoördinator bij de lastechnische staalfabrikanten van cruciaal belang zijn in het welslagen van het productieproces.

De vermoeiingsweerstand van lasverbindingen kan worden verbeterd door het toepassen van een nabehandeling, zoals TIG-dressing of hameren. Dit artikel beschrijft de resultaten van het project DURIMPROVE, waarin het effect van drie nabehandelingstechnieken op de vermoeiingsweerstand van lasverbindingen in hoogsterktestaalsoorten werd onderzocht.

Het BIL (Belgisch Instituut voor Lastechniek) heeft in samenwerking met OCAS (onderzoekscentrum van Arcelor Mittal) een collectief onderzoek uitgevoerd naar het verbeteren van de vermoeiingsweerstand van lasverbindingen in hogesterktestalen via drie nabehandelingstechnieken. Het gaat om twee hersmelttechnieken (TIG- en plasma-dressing) en een HFMI-behandeling (High Frequency Mechanical Impact). Het project DURIMPROVE werd uitgevoerd met de steun van het IWT (agentschap voor Innovatie door Wetenschap en Technologie) en de inbreng van een twintigtal bedrijven.