Eind augustus 2019 werd in alle lidstaten van Europa de nieuwe norm voor kalibratie, validatie en consistentiebeproeving van lasapparatuur IEC 60974-14 gepubliceerd. De nieuwe norm vervangt de EN 50504 ‘Validatie van uitrusting voor booglassen’ die sinds 2008 in voege was. Waar de vorige norm een louter Europese norm was, geldt de nieuwe norm internationaal. Ze werd opgemaakt door de internationale elektrotechnische commissie. We vergelijken beide normen en sommen de belangrijkste verschillen op die voor u van tel zijn.
Ultrasoonlassen is een lasproces dat gebruik maakt van hoogfrequente trillingsenergie. Het is een solid-state lasproces, wat wil zeggen dat de te lassen materialen niet worden gesmolten, maar in een plastische toestand worden gebracht om ze te verbinden. Het proces is ontwikkeld in de jaren 60 en wordt vooral voor kunststoffen toegepast, maar er zijn ook heel interessante toepassingen voor metalen.
Multimateriaalverbindingen kennen een steile opmars binnen diverse sectoren. Bij combinaties van verschillende geleidende materialen ontstaat het risico op galvanische corrosie. Als twee verschillende materialen in contact zijn met elkaar, zal het minst edele materiaal versneld aangetast worden in een agressieve omgeving, de versnellingsfactor kan snel 10 of 100 bedragen. Het spreekt voor zich dat dergelijke situaties te vermijden zijn. Daarvoor is echter nog bijkomend onderzoek nodig. Aan de hand van enkele cases wil het Belgisch Instituut voor Lastechniek daarom op zoek naar geschikte oplossingen.
Veel bedrijven in de metaalverwerkende industrie met lasactiviteiten zoeken koortsachtig naar automatiseringsoplossingen om het tekort aan lassers op te vangen. Relatief kleine series, weinig zekerheid over weerkerende opdrachten, het ontbreken van ervaring in robotprogrammatie (online of offline) en de relatief hoge investeringskost zijn echter drempels die velen weerhouden om te investeren in een industrieel robotlassysteem. De robotlassystemen op basis van lichtgewichtrobots (de zogenaamde cobots), die stilaan door de fabrikanten op de markt worden aangeboden, pretenderen veel van deze belemmeringen weg te nemen.
Het Belgisch Instituut voor Lastechniek (B.I.L.) heeft goedkeuring gehad voor een heel aantal nieuwe onderzoeksprojecten, gesteund door het Agentschap voor Innoveren en Ondernemen, CorNet en CleanSky. Daarbij wordt veel belang gehecht aan de directe betrokkenheid van bedrijven bij deze onderzoeksprojecten. Naast de bedrijven die zich reeds aangesloten hebben bij de gebruikersgroep, kunnen geïnteresseerden zich nog altijd aansluiten om deze projecten (actief) mee op te volgen en cases aan te brengen. In onderstaand artikel worden deze projecten, met heel uiteenlopende thema's, kort voorgesteld.
Zoutneveltesten zijn courante praktijk voor het beproeven van verzinkte onderdelen. Met behulp van deze testen kan de kwaliteit van de zinklaag op een versnelde manier onderzocht worden. Echter de zoutneveltest heeft ook zijn beperking om dergelijke lagen te evalueren. Dit artikel geeft algemene informatie en bundelt de ervaringen van het corrosielabo van het Belgisch Instituut voor Lastechniek (BIL) bij het testen van verzinkte onderdelen.
De leerlingen van de 3de graad BSO (beroeps secundair onderwijs), afdeling lassen-constructie, van GO! Atheneum Nieuwpoort in België restaureren een sleepboot, de Cobi-M. Het project wordt naar verwachting afgerond in september 2019. Na de restauratie begint de sleepboot Cobi-M aan haar laatste vaart.
Normen zijn niet meer weg te denken uit het hedendaagse metaalbedrijf. Ze spelen een grote rol in het vastleggen van de kwaliteit. In dit artikel kijken we naar normen die speciaal van toepassing zijn op het lassen van aluminium. Zonder elke norm uitvoerig te behandelen, geeft dit artikel een overzicht van de belangrijkste regelgeving en afspraken rond het lassen van aluminiumconstructies.
In augustus 2018 verscheen de nieuwe versie van de norm EN-ISO 15612: Beschrijven en goedkeuren van lasmethoden voor metalen – goedkeuring op basis van een standaard lasmethodebeschrijving. Dit artikel behandelt de belangrijkste wijzigingen ten opzichte van de versie uit 2004.
Al in 2014 is men begonnen met de revisie van de norm EN ISO 15612. De voorlopige ontwerpen die sindsdien zijn opgesteld, ondergingen al tal van wijzigingen. Dit onder andere door de wijzigingen die in de nieuwe norm ISO 15614-1:2017 terug te vinden zijn. Eind mei 2018 werd de finale versie van de norm ISO 15612 goedgekeurd en deze werd in augustus 2018 gepubliceerd.
