In het tweede deel over oppervlaktebehandelingen van aluminiumlegeringen gaan we nader in op het anodiseren van aluminium en zijn legeringen. We zetten de verschillende toepassingen op een rijtje, bespreken de probleemgevallen en het principe van het hard anodiseren.
De nood aan nieuwe hybride metaal-composietcomponenten voor de automobielindustrie brengt grote uitdagingen met zich mee betreffende verbindingen tussen verschillende materiaaltypes. Dit is de drijfveer achter het MetalMorphosis onderzoeksproject, momenteel lopende aan het BIL in samenwerking met acht Europese partners. Dit artikel geeft eerst een korte uiteenzetting over de opzet van het onderzoeksproject MetalMorphosis. Vervolgens gaat het dieper in op de ontwikkelde verbindingsconcepten en het onderzoek, uitgevoerd rond de hybride metaal-composietbuis- en plaatverbindingen via de elektromagnetische pulstechnologie. Ten slotte wordt de ontwikkeling van twee demonstratiestukken, namelijk een rempedaal en een schokdemper toegelicht, om de verworven kennis te valideren op industrieel niveau.
Bij het wrijvingspuntlassen wordt de verbinding tot stand gebracht via wrijvingswarmte. Deze lastechniek is uitermate geschikt voor het lassen van aluminium, en biedt een oplossing voor de moeilijkheden waarmee het weerstandpuntlassen van deze materialen kampt, zoals de elektrodeslijtage en standtijd. Dit proces heeft ook een opmerkelijk grotere inzetbaarheid, zoals bijvoorbeeld het lassen van geavanceerde hogere-sterkte aluminiumlegeringen, die niet lasbaar zijn met de conventionele lastechnieken. Verder is het ook mogelijk om ongelijksoortige materialen zoals bv. aluminium-staal, gecoate aluminiumlegeringen of materialen met ongelijke dikte kwalitatief te verbinden. Deze nieuwe mogelijkheden, namelijk van het combineren van lichtgewicht materialen met klassieke stalen, zullen toelaten om producten te realiseren met een lichter gewicht, een betere performantie, of een verhoogde integratie van functionaliteiten, en dus een hogere toegevoegde waarde.
Lassen blijft een cruciaal onderdeel van vele productieprocessen en is een zeer gespecialiseerde industrie. Door de jaren heen zijn vele verbeteringen doorgevoerd voor de productie van hoogkwalitatieve lasverbindingen. Nieuwe technologieën hebben fabrikanten nieuwe instrumenten aangereikt, zoals halfautomatische en automatische lasmachines. Dit heeft geresulteerd in een betere controle van het lasproces. Bij lassen van staal, aluminium en roestvast staal wordt er meestal gebruik gemaakt van lasmallen. De lasmallen worden gebruikt om de verschillende onderdelen goed te kunnen positioneren en maatvoeringen na het lassen te waarborgen. Goede kwalitatieve lasmallen zijn onmisbaar in het productieproces van het lassen en robotlassen voor een optimaal geometrisch lasresultaat.
Een aantal jaren geleden was lascoördinatie nog voorbehouden voor grotere bedrijven die onderdelen produceren, meestal onderworpen aan een hoog risico tijdens gebruik, voor bijvoorbeeld de petrochemie, de luchtvaart of de drukvatensector. Vandaag zijn echter ook kmo’s genoodzaakt om FabrieksProductie- Controle-systemen (FPC's) in te voeren voor de productie van schijnbaar eenvoudige componenten voor de bouwsector (EN1090), onderdelen van spoorwegvoertuigen (EN 15085) … waarbij lascoördinatie een belangrijk onderdeel is.
De trend in de markt om almaar lichtere en minstens even sterke constructies of producten te realiseren blijft zich voortzetten. Voor steeds meer onderdelen wordt overgegaan van het klassieke laag-koolstofstaal naar hogesterktestaalsoorten of non-ferrolegeringen. Het combineren van klassieke materialen (constructiestaal, aluminium) met andere klassieke (roestvast staal) of zelfs nieuwe materialen (composieten, hogesterktestalen) leidt tot uitdagingen op het gebied van de verbindingstechnologie voor het verbinden van ongelijksoortige materialen.
De replicatechniek wordt steeds meer bekend en toegepast in de industrie, vanwege zijn niet destructieve aard en relatief grote snelheid van uitvoering. In een eerste artikel wordt besproken wat replicatechniek inhoudt en wordt de techniek vergeleken met het destructieve metallografische onderzoek. Ook worden de diverse stappen uitgelegd, waarin replicaname geschiedt. Dit om vele misverstanden weg te helpen op het praktische vlak. In een tweede artikel worden enkele toepassingen gegeven die het belang aantonen.
Stuurboord Antwerpen zal op 24 en 25 november 2015 opnieuw zijn deuren openen voor de elfde editie van ons tweedaagse Nederlandstalig Lassymposium. Samen met de collega's van het Nederlands Instituut voor Lastechniek nodigt het Belgisch Instituut voor Lastechniek u graag uit op dit symposium.
De evolutie in de markt om steeds lichtere en minstens even sterke constructies of producten te realiseren blijft zich voortzetten. Voor almaar meer onderdelen wordt overgegaan van het klassieke laagkoolstofstaal naar hoogsterktestaalsoorten of nonferrolegeringen. Het verbinden van verschillende materialen biedt echter enorme uitdagingen, wegens de sterk verschillende materiaaleigenschappen van de te verbinden delen. Twee onderzoeksprojecten lopende aan het BIL beogen het ontwikkelen van innovatieve technieken die toelaten ongelijksoortige materialen te verbinden.
Wrijvingspuntlassen is een nieuw solid-state lasproces, dat gebruikt kan worden voor overlapverbindingen tussen gelijksoortige en ongelijksoortige materialen. De lascyclus wordt uitgevoerd met behulp van een speciale tool, waarmee de verbinding tot stand gebracht wordt via wrijvingswarmte en mechanische vervorming. Het resultaat is een puntlasverbinding, zonder materiaalverlies of eindkrater. Een ander voordeel van het proces is de korte lastijd. Het is bovendien een ecologisch proces: er worden geen toevoegmaterialen of beschermgassen gebruikt en er komt geen lasrook of ir- of uv-straling vrij tijdens de lascyclus. Het proces werd gebruikt voor het lassen van de hogesterktealuminiumlegering EN AW-2024-T3. Er werden verschillende parameterinstellingen toegepast,