De trend in de markt om almaar lichtere en minstens even sterke constructies of producten te realiseren blijft zich voortzetten. Voor steeds meer onderdelen wordt overgegaan van het klassieke laag-koolstofstaal naar hogesterktestaalsoorten of non-ferrolegeringen. Het combineren van klassieke materialen (constructiestaal, aluminium) met andere klassieke (roestvast staal) of zelfs nieuwe materialen (composieten, hogesterktestalen) leidt tot uitdagingen op het gebied van de verbindingstechnologie voor het verbinden van ongelijksoortige materialen.
